etkileşim

Turkish

Etymology

From etkileş- (“to interact”) +‎ -im (noun-forming suffix).

Pronunciation

• IPA^(key): /et.ci.leˈʃim/

Noun

etkileşim (definite accusative etkileşimi, plural etkileşimler)

1. interaction

Declension

Inflection
Nominative	etkileşim
Definite accusative	etkileşimi
	Singular	Plural
Nominative	etkileşim	etkileşimler
Definite accusative	etkileşimi	etkileşimleri
Dative	etkileşime	etkileşimlere
Locative	etkileşimde	etkileşimlerde
Ablative	etkileşimden	etkileşimlerden
Genitive	etkileşimin	etkileşimlerin

Derived terms

• elektromanyetik etkileşim
• güçlü etkileşim
• kütle çekim etkileşimi
• zayıf etkileşim

 

Further reading

• “etkileşim”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Nişanyan, Sevan (2002–) “etki”, in Nişanyan Sözlük