esondare

Italian

Verb

esondàre (first-person singular present esóndo, first-person singular past historic esondài, past participle esondàto, auxiliary èssere or avére)

1. (intransitive) to overflow [auxiliary essere or avere]

   Synonym: straripare

Conjugation

    Conjugation of esondàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)

infinitive	esondàre
auxiliary verb		èssere, avére	gerund		esondàndo
present participle		esondànte	past participle		esondàto
person	singular			plural
	first	second	third	first	second	third
indicative	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
present	esóndo	esóndi	esónda	esondiàmo	esondàte	esóndano
imperfect	esondàvo	esondàvi	esondàva	esondavàmo	esondavàte	esondàvano
past historic	esondài	esondàsti	esondò	esondàmmo	esondàste	esondàrono
future	esonderò	esonderài	esonderà	esonderémo	esonderéte	esonderànno
conditional	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
present	esonderèi	esonderésti	esonderèbbe, esonderébbe	esonderémmo	esonderéste	esonderèbbero, esonderébbero
subjunctive	che io	che tu	che lui/che lei, che esso/che essa	che noi	che voi	che loro, che essi/che esse
present	esóndi	esóndi	esóndi	esondiàmo	esondiàte	esóndino
imperfect	esondàssi	esondàssi	esondàsse	esondàssimo	esondàste	esondàssero
imperative	—	tu	Lei	noi	voi	Loro
		esónda	esóndi	esondiàmo	esondàte	esóndino
negative imperative		non esondàre	non esóndi	non esondiàmo	non esondàte	non esóndino

Related terms

• esondazione

Anagrams

• denarose, esonderà