From Wiktionary, the free dictionary
From Latin exāminō.
- IPA(key): /esamiˈnaɾ/, [e.sa.miˈnaɾ]
esaminar (first-person singular indicative present esamino, past participle esamináu)
- to examine
Conjugation of esaminar
esaminar
|
esaminando
|
m esamináu, f esaminada, n esaminao, m pl esaminaos, f pl esaminaes
|
indicative
|
present
|
esamino
|
esamines
|
esamina
|
esaminamos
|
esamináis
|
esaminen
|
imperfect
|
esaminaba
|
esaminabes
|
esaminaba
|
esaminábemos, esaminábamos
|
esaminabeis, esaminabais
|
esaminaben
|
preterite
|
esaminé
|
esaminasti, esaminesti
|
esaminó
|
esaminemos
|
esaminastis, esaminestis
|
esaminaron
|
pluperfect
|
esaminare, esaminara
|
esaminares, esaminaras
|
esaminare, esaminara
|
esamináremos, esamináramos
|
esaminareis, esaminarais
|
esaminaren, esaminaran
|
future
|
esaminaré
|
esaminarás
|
esaminará
|
esaminaremos
|
esaminaréis
|
esaminarán
|
conditional
|
esaminaría
|
esaminaríes
|
esaminaría
|
esaminaríemos, esaminaríamos
|
esaminaríeis, esaminaríais
|
esaminaríen
|
subjunctive
|
present
|
esamine
|
esamines, esaminas
|
esamine
|
esaminemos
|
esaminéis
|
esaminen, esaminan
|
imperfect
|
esaminare, esaminara
|
esaminares, esaminaras
|
esaminare, esaminara
|
esamináremos, esamináramos
|
esaminareis, esaminarais
|
esaminaren, esaminaran
|
imperative
|
—
|
esamina
|
—
|
—
|
esaminái
|
—
|