Jump to content

erëmgesinn

From Wiktionary, the free dictionary

Luxembourgish

[edit]

Verb

[edit]

erëmgesinn (third-person singular present gesäit erëm, preterite gesouch erëm, past participle erëmgesinn, past subjunctive geséich erëm, auxiliary verb hunn)

  1. to see again

Conjugation

[edit]
Conjugation of erëmgesinn
infinitive erëmgesinn
participle erëmgesinn
auxiliary hunn
singular plural
1st person
ech
2nd person
du
3rd person
hien/si/hatt
1st person
mir
2nd person
dir
3rd person
si
indicative present simple gesinn erëm gesäis erëm gesäit erëm gesinn erëm gesitt erëm gesinn erëm
preterite gesouch erëm gesouchs erëm gesouch erëm gesouchen erëm gesoucht erëm gesouchen erëm
present perfect hunn erëmgesinn hues erëmgesinn huet erëmgesinn hunn erëmgesinn hutt erëmgesinn hunn erëmgesinn
past perfect hat erëmgesinn has erëmgesinn hat erëmgesinn haten erëmgesinn hat erëmgesinn haten erëmgesinn
future simple wäert erëmgesinn wäerts erëmgesinn wäert erëmgesinn wäerten erëmgesinn wäert erëmgesinn wäerten erëmgesinn
future perfect wäert erëmgesinn hunn wäerts erëmgesinn hunn wäert erëmgesinn hunn wäerten erëmgesinn hunn wäert erëmgesinn hunn wäerten erëmgesinn hunn
conditional simple geséich erëm geséichs erëm geséich erëm geséichen erëm geséicht erëm geséichen erëm
present géif erëmgesinn géifs erëmgesinn géif erëmgesinn géifen erëmgesinn géif erëmgesinn géifen erëmgesinn
perfect hätt erëmgesinn häss erëmgesinn hätt erëmgesinn hätten erëmgesinn hätt erëmgesinn hätten erëmgesinn
imperative affirmative geséi erëm gesitt erëm