Jump to content

episcopatus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

From episcopus +‎ -ātus.

Noun

[edit]

episcopātus m (genitive episcopātūs); fourth declension (Late Latin)

  1. (Late Latin) bishopric, episcopate

Declension

[edit]

Fourth-declension noun.

singular plural
nominative episcopātus episcopātūs
genitive episcopātūs
episcopātûs
episcopātuum
dative episcopātuī episcopātibus
accusative episcopātum episcopātūs
ablative episcopātū episcopātibus
vocative episcopātus episcopātūs
[edit]

Descendants

[edit]

References

[edit]
  • episcopatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • "episcopatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • episcopatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • episcopatus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016