enkelvoudig

Dutch

Etymology

From enkel (“single, simple”) +‎ -voudig (“-fold”) (from -voud (“-fold”) + -ig (“-y, -ish”)).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɛŋ.kəlˈvɑu̯.dəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: en‧kel‧vou‧dig

Adjective

enkelvoudig (comparative enkelvoudiger, superlative enkelvoudigst)

1. singular, simple as opposed to any multiple [from 18th c.]

Declension

Declension of enkelvoudig
uninflected	enkelvoudig
inflected	enkelvoudige
comparative	enkelvoudiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		enkelvoudig	enkelvoudiger	het enkelvoudigst het enkelvoudigste
indefinite	m./f. sing.	enkelvoudige	enkelvoudigere	enkelvoudigste
	n. sing.	enkelvoudig	enkelvoudiger	enkelvoudigste
	plural	enkelvoudige	enkelvoudigere	enkelvoudigste
definite		enkelvoudige	enkelvoudigere	enkelvoudigste
partitive		enkelvoudigs	enkelvoudigers	—

Synonyms

• éénvoudig

Antonyms

• meervoudig

Derived terms

• enkelvoudigheid

Related terms

• enkeling
• eenvoudig