emunctus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of ēmungō.
Participle
[edit]ēmūnctus (feminine ēmūncta, neuter ēmūnctum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ēmūnctus | ēmūncta | ēmūnctum | ēmūnctī | ēmūnctae | ēmūncta | |
genitive | ēmūnctī | ēmūnctae | ēmūnctī | ēmūnctōrum | ēmūnctārum | ēmūnctōrum | |
dative | ēmūnctō | ēmūnctae | ēmūnctō | ēmūnctīs | |||
accusative | ēmūnctum | ēmūnctam | ēmūnctum | ēmūnctōs | ēmūnctās | ēmūncta | |
ablative | ēmūnctō | ēmūnctā | ēmūnctō | ēmūnctīs | |||
vocative | ēmūncte | ēmūncta | ēmūnctum | ēmūnctī | ēmūnctae | ēmūncta |
References
[edit]- “emunctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “emunctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- emunctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.