emretmek

Turkish

Etymology

From emir +‎ etmek.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: em‧ret‧mek

Verb

emretmek (third-person singular simple present emreder)

1. command ("to order")
2. order ("to issue a command")

Conjugation

Conjugation of emretmek

Note: Actual conjugations can be more complex than tables below. Compound forms with the auxiliary olmak not shown. See also Appendix:Turkish suffixes#Verbs.

Positive declarative
infinitive			emretmek
impersonal participle	imperfective		emreden
	perfective		emretmiş
	prospective		emredecek
personal participle	non-prospective		emrettiğim	emrettiğin	emrettiği	emrettiğimiz	emrettiğiniz	emrettikleri
	prospective		emredeceğim	emredeceğin	emredeceği	emredeceğimiz	emredeceğiniz	emredecekleri
verbal noun			emretme
way of doing			emrediş
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	emrederim	emredersin	emreder	emrederiz	emredersiniz	emrederler
		imperfective	emrediyorum	emrediyorsun	emrediyor	emrediyoruz	emrediyorsunuz	emrediyorlar
	past	perfective	emrettim	emrettin	emretti	emrettik	emrettiniz	emrettiler
		imperfective	emrediyordum	emrediyordun	emrediyordu	emrediyorduk	emrediyordunuz	emrediyorlardı (or emrediyordular)
	future		emredeceğim	emredeceksin	emredecek	emredeceğiz	emredeceksiniz	emredecekler
	future-in-the-past	definite	emredecektim	emredecektin	emredecekti	emredecektik	emredecektiniz	emredeceklerdi
		indefinite	emrederdim	emrederdin	emrederdi	emrederdik	emrederdiniz	emrederlerdi
inferential	perfective		emretmişim	emretmişsin	emretmiş	emretmişiz	emretmişsiniz	emretmişler
	aorist		emredermişim	emredermişsin	emredermiş	emredermişiz	emredermişsiniz	emrederlermiş (or emredermişlar)
	imperfective		emrediyormuşum	emrediyormuşsun	emrediyormuş	emrediyormuşuz	emrediyormuşsunuz	emrediyorlarmış
conditional	simple		emretsem	emretsen	emretse	emretsek	emretseniz	emretseler
	perfective		emretseydim	emretseydin	emretseydi	emretseydik	emretseydiniz	emretseydiler
optative			emredeyim	emredesin	emrede	emredelim	emredesiniz	emredeler
progressive			emretmekteyim	emretmektesin	emretmekte	emretmekteyiz	emretmektesiniz	emretmekteler
necessitative			emretmeliyim	emretmelisin	emretmeli	emretmeliyiz	emretmelisiniz	emretmeliler
imperative				emret	emretsin		emredin (or emrediniz)	emretsinler
Positive interrogative
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	emreder miyim?	emreder misin?	emreder mi?	emreder miyiz?	emreder misiniz?	emrederler mi?
		imperfective	emrediyor muyum?	emrediyor musun?	emrediyor mu?	emrediyor muyuz?	emrediyor musunuz?	emrediyorlar mı?
	past	perfective	emrettim mi?	emrettin mi?	emretti mi?	emrettik mi?	emrettiniz mi?	emrettiler mi?
		imperfective	emrediyor muydum?	emrediyor muydun?	emrediyor muydu?	emrediyor muyduk?	emrediyor muydunuz?	emrediyorlar mıydı?
	future		emredecek miyim?	emredecek misin?	emredecek mi?	emredecek miyiz?	emredecek misiniz?	emredecekler mi?
inferential	perfective		emretmiş miyim?	emretmiş misin?	emretmiş mi?	emretmiş miyiz?	emretmiş misiniz?	emretmişler mi?
	aorist		emreder miymişim?	emreder miymişsin?	emreder miymiş?	emreder miymişiz?	emreder miymişsiniz?	emrederler miymiş?
	imperfective		emrediyor muymuşum?	emrediyor muymuşsun?	emrediyor muymuş?	emrediyor muymuşuz?	emrediyor muymuşsunuz?	emrediyorlar mıymış?
conditional	simple		emretsem mi?	emretsen mi?	emretse mi?	emretsek mi?	emretseniz mi?	emretseler mi?
	perfective		emretse miydim?	emretse miydin?	emretse miydi?	emretse miydik?	emretse miydiniz?	emretseler miydi?
progressive			emretmekte miyim?	emretmekte misin?	emretmekte mi?	emretmekte miyiz?	emretmekte misiniz?	emretmekteler mi?
necessitative			emretmeli miyim?	emretmeli misin?	emretmeli mi?	emretmeli miyiz?	emretmeli misiniz?	emretmeliler mi?
Negative declarative
infinitive			emretmemek
impersonal participle	imperfective		emretmeyen
	perfective		emretmemiş
	prospective		emretmeyecek
personal participle	non-prospective		emretmediğim	emretmediğin	emretmediği	emretmediğimiz	emretmediğiniz	emretmedikleri
	prospective		emretmeyeceğim	emretmeyeceğin	emretmeyeceği	emretmeyeceğimiz	emretmeyeceğiniz	emretmeyecekleri
verbal noun			emretmeme
way of doing			emretmeyiş
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	emretmem	emretmezsin	emretmez	emretmeyiz	emretmezsiniz	emretmezler
		imperfective	emretmiyorum	emretmiyorsun	emretmiyor	emretmiyoruz	emretmiyorsunuz	emretmiyorlar
	past	perfective	emretmedim	emretmedin	emretmedi	emretmedik	emretmediniz	emretmediler
		imperfective	emretmiyordum	emretmiyordun	emretmiyordu	emretmiyorduk	emretmiyordunuz	emretmiyorlardı
	future		emretmeyeceğim	emretmeyeceksin	emretmeyecek	emretmeyeceğiz	emretmeyeceksiniz	emretmeyecekler
inferential	perfective		emretmemişim	emretmemişsin	emretmemiş	emretmemişiz	emretmemişsiniz	emretmemişler
	aorist		emretmezmişim	emretmezmişsin	emretmezmiş	emretmezmişiz	emretmezmişsiniz	emretmezlermiş
	imperfective		emretmiyormuşum	emretmiyormuşsun	emretmiyormuş	emretmiyormuşuz	emretmiyormuşsunuz	emretmiyorlarmış
conditional	simple		emretmesem	emretmesen	emretmese	emretmesek	emretmeseniz	emretmeseler
	perfective		emretmeseydim	emretmeseydin	emretmeseydi	emretmeseydik	emretmeseydiniz	emretmeseydiler
optative			emretmeyeyim	emretmeyesin	emretmeye	emretmeyelim	emretmeyesiniz	emretmeyeler
progressive			emretmemekteyim	emretmemektesin	emretmemekte	emretmemekteyiz	emretmemektesiniz	emretmemekteler
necessitative			emretmemeliyim	emretmemelisin	emretmemeli	emretmemeliyiz	emretmemelisiniz	emretmemeliler
imperative				emretme	emretmesin		emretmeyin (or emretmeyiniz)	emretmesinler
Negative interrogative
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	emretmez miyim?	emretmez misin?	emretmez mi?	emretmez miyiz?	emretmez misiniz?	emretmezler mi?
		imperfective	emretmiyor muyum?	emretmiyor musun?	emretmiyor mu?	emretmiyor muyuz?	emretmiyor musunuz?	emretmiyorlar mı?
	past	perfective	emretmedim mi?	emretmedin mi?	emretmedi mi?	emretmedik mi?	emretmediniz mi?	emretmediler mi?
		imperfective	emretmiyor muydum?	emretmiyor muydun?	emretmiyor muydu?	emretmiyor muyduk?	emretmiyor muydunuz?	emretmiyorlar mıydı?
	future		emretmeyecek miyim?	emretmeyecek misin?	emretmeyecek mi?	emretmeyecek miyiz?	emretmeyecek misiniz?	emretmeyecekler mi?
inferential	perfective		emretmemiş miyim?	emretmemiş misin?	emretmemiş mi?	emretmemiş miyiz?	emretmemiş misiniz?	emretmemişler mi?
	aorist		emretmez miymişim?	emretmez miymişsin?	emretmez mimiş?	emretmez miymişiz?	emretmez miymişsiniz?	emretmezler miymiş?
	imperfective		emretmiyor muymuşum?	emretmiyor muymuşsun?	emretmiyor muymuş?	emretmiyor muymuşuz?	emretmiyor muymuşsunuz?	emretmiyorlar mıymış?
conditional	simple		emretmesem mi?	emretmesen mi?	emretmese mi?	emretmesek mi?	emretmeseniz mi?	emretmeseler mi?
	perfective		emretmese miydim?	emretmese miydin?	emretmese miydi?	emretmese miydik?	emretmese miydiniz?	emretmeseler miydi?
progressive			emretmemekte miyim?	emretmemekte misin?	emretmemekte mi?	emretmemekte miyiz?	emretmemekte misiniz?	emretmemekteler mi?
necessitative			emretmemeli miyim?	emretmemeli misin?	emretmemeli mi?	emretmemeli miyiz?	emretmemeli misiniz?	emretmemeliler mi?

References

• “emretmek”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu