emfatisch

Dutch

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ἐμφατικός (emphatikós, “forceful”). By surface analysis, emfase +‎ -isch.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɛmˈfaː.tis/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: em‧fa‧tisch
• Rhymes: -aːtis

Adjective

emfatisch (comparative emfatischer, superlative meest emfatisch)

1. emphatic (characterised by emphasis)

   Synonym: nadrukkelijk

   De grammaticus stelde voor om de variant op te vatten als een emfatische vorm, wat er op neer kwam dat hij ook niet het flauwste benul had wat het nu eigenlijk is.

   The grammarian suggested to interpret the variant as an emphatic form, which boiled down to the fact that he also did not have the foggiest idea what it actually is.

2. (phonology) emphatic (of or pertaining to a series of obstruent consonants in several Semitic languages, are distinguished from both voiced and voiceless consonants by a certain phonetic feature or features, either pharyngealised or ejective)

   De emfatische medeklinkers vonden de leerlingen bijzonder lastig om uit te spreken.

   The pupils thought that the emphatic consonants were particularly difficult to pronounce.

Declension

Declension of emfatisch
uninflected	emfatisch
inflected	emfatische
comparative	emfatischer
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		emfatisch	emfatischer	het meest emfatisch het meest emfatische
indefinite	m./f. sing.	emfatische	emfatischere	meest emfatische
	n. sing.	emfatisch	emfatischer	meest emfatische
	plural	emfatische	emfatischere	meest emfatische
definite		emfatische	emfatischere	meest emfatische
partitive		emfatisch	emfatischers	—

Adverb

emfatisch

1. emphatically

Synonyms

• nadrukkelijk