eitigh

Irish

Etymology 1

From Middle Irish etchid, etigid, from eitech (“refusal, refusing”), verbal noun of Old Irish as·toing (“refuses”, literally “swears away from, removes by oath”).

Verb

eitigh (present analytic eitíonn, future analytic eiteoidh, verbal noun eiteach, past participle eitithe)

1. (transitive) refuse, reject

   Proverb: Níor eitigh páipéar bán dúch riamh. ― Youth is impressionable. (literally “Blank paper never rejected ink.”)

Conjugation

conjugation of eitigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	eitím	eitíonn tú; eitír†	eitíonn sé, sí	eitímid; eitíonn muid	eitíonn sibh	eitíonn siad; eitíd†	a eitíonn; a eitíos / a n-eitíonn*	eitítear
	past	d'eitigh mé; d'eitíos / eitigh mé‡; eitíos‡	d'eitigh tú; d'eitís / eitigh tú‡; eitís‡	d'eitigh sé, sí / eitigh sé, sí‡	d'eitíomar; d'eitigh muid / eitíomar‡; eitigh muid‡	d'eitigh sibh; d'eitíobhair / eitigh sibh‡; eitíobhair‡	d'eitigh siad; d'eitíodar / eitigh siad‡; eitíodar‡	a d'eitigh / ar eitigh*	eitíodh; heitíodh†
	past habitual	d'eitínn / eitínn‡; n-eitínn‡‡	d'eitíteá / eitíteá‡; n-eitíteᇇ	d'eitíodh sé, sí / eitíodh sé, sí‡; n-eitíodh sé, s퇇	d'eitímis; d'eitíodh muid / eitímis‡; eitíodh muid‡; n-eitímis‡‡; n-eitíodh muid‡‡	d'eitíodh sibh / eitíodh sibh‡; n-eitíodh sibh‡‡	d'eitídís; d'eitíodh siad / eitídís; eitíodh siad‡; n-eitídís‡‡; n-eitíodh siad‡‡	a d'eitíodh / a n-eitíodh*	d'eitítí / eitítí‡; n-eitít퇇
future		eiteoidh mé; eiteod; eiteochaidh mé†	eiteoidh tú; eiteoir†; eiteochaidh tú†	eiteoidh sé, sí; eiteochaidh sé, sí†	eiteoimid; eiteoidh muid; eiteochaimid†; eiteochaidh muid†	eiteoidh sibh; eiteochaidh sibh†	eiteoidh siad; eiteoid†; eiteochaidh siad†	a eiteoidh; a eiteos; a eiteochaidh†; a eiteochas† / a n-eiteoidh*; a n-eiteochaidh*†	eiteofar; eiteochar†
conditional		d'eiteoinn; d'eiteochainn† / eiteoinn‡; eiteochainn†‡; n-eiteoinn‡‡; n-eiteochainn†‡‡	d'eiteofá; d'eiteochthᆠ/ eiteofá‡; eiteochthᆇ; n-eiteofᇇ; n-eiteochthᆇ‡	d'eiteodh sé, sí; d'eiteochadh sé, s토/ eiteodh sé, sí‡; eiteochadh sé, s톇; n-eiteodh sé, s퇇; n-eiteochadh sé, s톇‡	d'eiteoimis; d'eiteodh muid; d'eiteochaimis†; d'eiteochadh muid† / eiteoimis‡; eiteodh muid‡; eiteochaimis†‡; eiteochadh muid†‡; n-eiteoimis‡‡; n-eiteodh muid‡‡; n-eiteochaimis†‡‡; n-eiteochadh muid†‡‡	d'eiteodh sibh; d'eiteochadh sibh† / eiteodh sibh‡; eiteochadh sibh†‡; n-eiteodh sibh‡‡; n-eiteochadh sibh†‡‡	d'eiteoidís; d'eiteodh siad; d'eiteochadh siad† / eiteoidís‡; eiteodh siad‡; eiteochadh siad†‡; n-eiteoidís‡‡; n-eiteodh siad‡‡; n-eiteochadh siad†‡‡	a d'eiteodh; a d'eiteochadh† / a n-eiteodh*; a n-eiteochadh*†	d'eiteofaí; d'eiteochtha토/ eiteofaí‡; eiteochtha톇; n-eiteofa퇇; n-eiteochtha톇‡
subjunctive	present	go n-eití mé; go n-eitíod†	go n-eití tú; go n-eitír†	go n-eití sé, sí	go n-eitímid; go n-eití muid	go n-eití sibh	go n-eití siad; go n-eitíd†	—	go n-eitítear
	past	dá n-eitínn	dá n-eitíteá	dá n-eitíodh sé, sí	dá n-eitímis; dá n-eitíodh muid	dá n-eitíodh sibh	dá n-eitídís; dá n-eitíodh siad	—	dá n-eitítí
imperative		eitím	eitigh	eitíodh sé, sí	eitímis	eitígí; eitídh†	eitídís	—	eitítear
verbal noun		eiteach
past participle		eitithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis (except an)

Noun

eitigh m sg

1. genitive singular of eiteach (“refusal”)

Etymology 2

Noun

eitigh m sg

1. genitive singular of eiteach (“wings; plumes, feathers; fins”)

Adjective

eitigh

1. inflection of eiteach (“winged”):
   1. masculine vocative/genitive singular
   2. (archaic) dative singular feminine

Mutation

Mutated forms of eitigh

radical	eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
eitigh	n-eitigh	heitigh	not applicable

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “eitigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN