eigenwijs

Dutch

Etymology

From Middle Dutch eigenwijs, probably from Middle Low German eigenwīs.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɛi̯ɣə(n)ˈʋɛi̯s/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ei‧gen‧wijs
• Rhymes: -ɛi̯s

Adjective

eigenwijs (comparative eigenwijzer, superlative meest eigenwijs or eigenwijst)

1. stubborn, headstrong
2. strong-willed, strong-minded

Declension

Declension of eigenwijs
uninflected	eigenwijs
inflected	eigenwijze
comparative	eigenwijzer
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		eigenwijs	eigenwijzer	het eigenwijst het eigenwijste
indefinite	m./f. sing.	eigenwijze	eigenwijzere	eigenwijste
	n. sing.	eigenwijs	eigenwijzer	eigenwijste
	plural	eigenwijze	eigenwijzere	eigenwijste
definite		eigenwijze	eigenwijzere	eigenwijste
partitive		eigenwijs	eigenwijzers	—

Synonyms

• eigenzinnig
• halsstarrig
• hardnekkig
• koppig
• stijfkoppig
• stijfhoofdig

Derived terms

• eigenwijsheid