dziwactwo

Polish

Etymology

From dziwak +‎ -ctwo.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑiˈva.t͡stfɔ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -at͡stfɔ
• Syllabification: dzi‧wa‧ctwo

Noun

dziwactwo n

1. (countable) quirk, peculiarity, idiosyncrasy
2. (uncountable) quirkiness, eccentricity

   Synonym: dziwaczność

Declension

Declension of dziwactwo

	singular	plural
nominative	dziwactwo	dziwactwa
genitive	dziwactwa	dziwactw
dative	dziwactwu	dziwactwom
accusative	dziwactwo	dziwactwa
instrumental	dziwactwem	dziwactwami
locative	dziwactwie	dziwactwach
vocative	dziwactwo	dziwactwa

Further reading

• dziwactwo in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziwactwo in Polish dictionaries at PWN