dziobacz

Polish

Etymology

From dziób +‎ -acz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈd͡ʑɔ.bat͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔbat͡ʂ
• Syllabification: dzio‧bacz

Noun

dziobacz m animal

1. (rare) beaked whale, ziphiid

   Synonym: wal dziobogłowy

2. (rare) Moorish idol (Zanclus cornutus)

   Synonym: idolek mauretański

3. (rare) devil's toenail, gryphaea (oyster of the genus Gryphaea)

   Synonyms: zagłoba, szponiec, gryfit

Declension

Declension of dziobacz

	singular	plural
nominative	dziobacz	dziobacze
genitive	dziobacza	dziobaczy
dative	dziobaczowi	dziobaczom
accusative	dziobacza	dziobacze
instrumental	dziobaczem	dziobaczami
locative	dziobaczu	dziobaczach
vocative	dziobaczu	dziobacze

Further reading

• dziobacz in Polish dictionaries at PWN
• Piestrak, Felix (1913) Niemiecko-polski słownik górniczy‎^[1], page 135
• Aleksander Zdanowicz (1861) “dziobacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861