dziekan

See also: Dziekan

Polish

Etymology

Borrowed from Old Czech děkan, from Latin decānus.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈd͡ʑɛ.kan/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛkan
• Syllabification: dzie‧kan
• Homophone: Dziekan

Noun

dziekan m pers

1. (education) dean
2. (Christianity) dean
3. (diplomacy) dean

Declension

Declension of dziekan

	singular	plural
nominative	dziekan	dziekani/dziekany (deprecative)
genitive	dziekana	dziekanów
dative	dziekanowi	dziekanom
accusative	dziekana	dziekanów
instrumental	dziekanem	dziekanami
locative	dziekanie	dziekanach
vocative	dziekanie	dziekani

Derived terms

(adjective):

• dziekański

(nouns):

• dziekanat
• dziekanica
• dziekanka

Further reading

• dziekan in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziekan in Polish dictionaries at PWN