dziegieć

Polish

Alternative forms

• dziecheć
• dzieheć (Przemyśl)
• dziekeć (Middle Polish)

Etymology

Inherited from Old Polish dziegić, from Proto-Slavic *degъtь. By surface analysis, deverbal from dźgać.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈd͡ʑɛ.ɡjɛt͡ɕ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈd͡ʑɛ.ɡjɛt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɡjɛt͡ɕ
• Syllabification: dzie‧gieć
• Homophone: Dziegieć

Noun

dziegieć m inan (related adjective dziegciowy)

1. tar

   Synonym: smoła

Declension

Declension of dziegieć

	singular
nominative	dziegieć
genitive	dziegciu
dative	dziegciowi
accusative	dziegieć
instrumental	dziegciem
locative	dziegciu
vocative	dziegciu

Derived terms

(adjectives):

• dziegciowaty

(nouns):

• dziegciarnia
• dziegciarz
• dziegcisko
• łyżka dziegciu

(verbs):

• dziegciować impf

Related terms

(adverbs):

• dziegciowato

(nouns):

• dziegciarstwo

(verbs):

• żec impf
• żgać impf

Further reading

• dziegieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziegieć in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “DZIEGIEĆ”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Marek Kunicki-Goldfinger (17.03.2020) “DZIEGIEĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “dziegieć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 640
• Brückner, Aleksander (1927) “dziegieć”, in Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna