Jump to content

dziaka

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Deverbal from dziakać.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

dziaka f

  1. (Kociewie) hook with two horns for digging potatoes
    Synonym: byk

Further reading

[edit]
  • Gustaw Pobłocki (1887) “dziaka”, in Słownik kaszubski z dodatkiem idyotyzmów chełmińskich i kociewskich (in Polish), 2 edition, Chełmno, page 150