dywanik

Polish

Etymology

From dywan +‎ -ik.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɘˈva.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aɲik
• Syllabification: dy‧wa‧nik

Noun

dywanik m inan

1. diminutive of dywan
2. (colloquial, figurative) conversation to which a superior calls their subordinate in order to admonish them

   Hypernym: rozmowa

3. top layer of an asphalt, tar, or cobblestone road directly exposed to traffic

Declension

Declension of dywanik

	singular	plural
nominative	dywanik	dywaniki
genitive	dywanika	dywaników
dative	dywanikowi	dywanikom
accusative	dywanik	dywaniki
instrumental	dywanikiem	dywanikami
locative	dywaniku	dywanikach
vocative	dywaniku	dywaniki

Related terms

(adjectives):

• dywaniarski
• dywanowy

(nouns):

• dywan
• dywan perski
• dywaniarka
• dywaniarz

Further reading

• dywanik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dywanik in Polish dictionaries at PWN