dyskrecja

Polish

Etymology

Learned borrowing from Late Latin discrētiō.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɘsˈkrɛ.t͡sja/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛt͡sja
• Syllabification: dys‧kre‧cja

Noun

dyskrecja f

1. discretion (quality of being discreet or circumspect)

Declension

Declension of dyskrecja

	singular
nominative	dyskrecja
genitive	dyskrecji
dative	dyskrecji
accusative	dyskrecję
instrumental	dyskrecją
locative	dyskrecji
vocative	dyskrecjo

Related terms

(adjective):

• dyskretny

(adverb):

• dyskretnie

Further reading

• dyskrecja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dyskrecja in Polish dictionaries at PWN