dyskontynuacja

See also: dyskontynuacją

Polish

Etymology

Internationalism; compare English discontinuation, French discontinuation, ultimately from Medieval Latin discontinuātiō. By surface analysis, dys- +‎ kontynuacja.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɘs.kɔn.tɘ.nuˈa.t͡sja/
• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: dys‧kon‧ty‧nu‧a‧cja

Noun

dyskontynuacja f

1. (literary) discontinuation (interruption of continuity)

   Synonym: zaniechanie

   Antonym: kontynuacja

2. (government) discontinuation (customary rule that a parliament that completes its term of office closes all issues on which it has worked (regardless of what stage they are at) and does not pass them on to the new parliament)

Declension

Declension of dyskontynuacja

	singular	plural
nominative	dyskontynuacja	dyskontynuacje
genitive	dyskontynuacji	dyskontynuacji/dyskontynuacyj (archaic)
dative	dyskontynuacji	dyskontynuacjom
accusative	dyskontynuację	dyskontynuacje
instrumental	dyskontynuacją	dyskontynuacjami
locative	dyskontynuacji	dyskontynuacjach
vocative	dyskontynuacjo	dyskontynuacje

Further reading

• dyskontynuacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN