Jump to content

dyl

From Wiktionary, the free dictionary
See also: Dyl, dýl, and -dyl

Old Norse

[edit]

Verb

[edit]

dyl

  1. inflection of dylja:
    1. first-person singular present active indicative
    2. second-person singular present active imperative

Polish

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Middle High German dil, dille.

Pronunciation

[edit]
 
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘl
  • Syllabification: dyl

Noun

[edit]

dyl m inan

  1. bar, beam, balk
    Synonyms: bal, kloc
  2. (Biecz, Żywiec, architecture, in the plural) Synonym of podłoga
  3. (Kielce) Synonym of żerdź (pole)

Declension

[edit]

Further reading

[edit]
  • dyl in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dyl in Polish dictionaries at PWN
  • Izydor Kopernicki (1875) “dyle”, in “Spostrzeżenia nad właściwościami językowémi w mowie Górali Bieskidowych z dodatkiem słowniczka wyrazów góralskich”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (I), volume 3, Kraków: Akademia Umiejętności, page 369
  • Aleksander Saloni (1908) “dyl”, in “Lud rzeszowski”, in Materyały Antropologiczno-Archeologiczne i Etnograficzne (in Polish), volume 10, Kraków: Akademia Umiejętności, page 333
  • Jan Łoś (1886) “dyl”, in “Gwara opoczyńska. Studium dialektologiczne”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (1), volume 11, page 183
  • Roman Zawiliński (1880) “dyle”, in “Gwara brzezińska w pow. ropczyckim”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (I) (in Polish), volume 8, Krakow: Akademia Umiejętności, page 228