dyl

See also: Dyl, dýl, and -dyl

Old Norse

Verb

dyl

1. inflection of dylja:
   1. first-person singular present active indicative
   2. second-person singular present active imperative

Polish

Alternative forms

• del (Northern Greater Poland)

Etymology

Borrowed from Middle High German dil, dille.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈdɘl/

• (Lesser Poland):
  • (Goral):
    • (Żywiec) IPA^(key): /ˈdɘ.lɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘl
• Syllabification: dyl

Noun

dyl m inan

1. bar, beam, balk

   Synonyms: bal, kloc

2. (Żywiec, architecture, in the plural) Synonym of podłoga

Declension

Declension of dyl

	singular	plural
nominative	dyl	dyle
genitive	dyla	dyli/dylów
dative	dylowi	dylom
accusative	dyl	dyle
instrumental	dylem	dylami
locative	dylu	dylach
vocative	dylu	dyle

Further reading

• dyl in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dyl in Polish dictionaries at PWN
• Izydor Kopernicki (1875) “dyle”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (I), volume 3, Kraków: Akademia Umiejętności, page 369