dwójko

Polish

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈdvuj.kɔ/

• (Lesser Poland):
  • (Kielce) IPA^(key): /ˈdvuj.kɔ/

• Rhymes: -ujkɔ
• Syllabification: dwój‧ko

Etymology 1

From dwoje +‎ -ko.

Numeral

dwójko

1. (collective) diminutive of dwoje (“two”)

   Dwójko dziétek mám. ― I have two kids.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

dwójko

1. vocative singular of dwójka

Further reading

• Władysław Siarkowski (1878) “dwójko”, in “Materiały do etnografii ludu polskiego z okolic Kielc”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowej (in Polish), volume 2, chapter 3, Krakow: Komisyja Antropologiczna Akademii Umiejętności w Krakowie, page 246