dubbeltje

English

Etymology

From Dutch dubbeltje.

Noun

dubbeltje (plural dubbeltjes)

1. (historical) A former Dutch coin, originally of silver, worth one tenth of a guilder.
2. (South Africa, historical) An English penny, worth the same as the Dutch coin.

Dutch

Etymology

Already attested in the 17th century. From dubbel (“double”) +‎ -tje (diminutive). Named for having twice the value of a stuiver.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdʏ.bəl.tjə/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dub‧bel‧tje

Noun

dubbeltje n (plural dubbeltjes)

1. Dutch coin of 10 cents (0.10 guilders or euros)

   Synonyms: beisje, duppie

Derived terms

• duppie
• een dubbeltje op zijn kant zijn
• wie voor een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje

Descendants

• → Papiamentu: depchi