doskoczyć

Polish

Etymology

From do- +‎ skoczyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈskɔ.t͡ʂɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡ʂɘt͡ɕ
• Syllabification: do‧sko‧czyć

Verb

doskoczyć pf (imperfective doskakiwać)

1. (intransitive) to jump to, to reach by jumping [with do (+ genitive) ‘to something’]
2. (intransitive, colloquial) to pop, to nip, to call [with do (+ genitive) ‘to/in somewhere’]

Conjugation

Conjugation of doskoczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		doskoczyć
future tense	1st	doskoczę			doskoczymy
	2nd	doskoczysz			doskoczycie
	3rd	doskoczy			doskoczą
	impersonal	doskoczy się
past tense	1st	doskoczyłem, -(e)m doskoczył	doskoczyłam, -(e)m doskoczyła	doskoczyłom, -(e)m doskoczyło	doskoczyliśmy, -(e)śmy doskoczyli	doskoczyłyśmy, -(e)śmy doskoczyły
	2nd	doskoczyłeś, -(e)ś doskoczył	doskoczyłaś, -(e)ś doskoczyła	doskoczyłoś, -(e)ś doskoczyło	doskoczyliście, -(e)ście doskoczyli	doskoczyłyście, -(e)ście doskoczyły
	3rd	doskoczył	doskoczyła	doskoczyło	doskoczyli	doskoczyły
	impersonal	doskoczono
conditional	1st	doskoczyłbym, bym doskoczył	doskoczyłabym, bym doskoczyła	doskoczyłobym, bym doskoczyło	doskoczylibyśmy, byśmy doskoczyli	doskoczyłybyśmy, byśmy doskoczyły
	2nd	doskoczyłbyś, byś doskoczył	doskoczyłabyś, byś doskoczyła	doskoczyłobyś, byś doskoczyło	doskoczylibyście, byście doskoczyli	doskoczyłybyście, byście doskoczyły
	3rd	doskoczyłby, by doskoczył	doskoczyłaby, by doskoczyła	doskoczyłoby, by doskoczyło	doskoczyliby, by doskoczyli	doskoczyłyby, by doskoczyły
	impersonal	doskoczono by
imperative	1st	niech doskoczę			doskoczmy
	2nd	doskocz			doskoczcie
	3rd	niech doskoczy			niech doskoczą
anterior adverbial participle		doskoczywszy
verbal noun		doskoczenie

Further reading

• doskoczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• doskoczyć in Polish dictionaries at PWN