dorzucić

Polish

Etymology

From do- +‎ rzucić.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈʐu.t͡ɕit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: do‧rzu‧cić

Verb

dorzucić pf (imperfective dorzucać)

1. (transitive) to stoke, to feed
2. (transitive) to throw in, to add
3. (reflexive with się) to chip in, to club together, to kick in

Conjugation

Conjugation of dorzucić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dorzucić
future tense	1st	dorzucę			dorzucimy
	2nd	dorzucisz			dorzucicie
	3rd	dorzuci			dorzucą
	impersonal	dorzuci się
past tense	1st	dorzuciłem, -(e)m dorzucił	dorzuciłam, -(e)m dorzuciła	dorzuciłom, -(e)m dorzuciło	dorzuciliśmy, -(e)śmy dorzucili	dorzuciłyśmy, -(e)śmy dorzuciły
	2nd	dorzuciłeś, -(e)ś dorzucił	dorzuciłaś, -(e)ś dorzuciła	dorzuciłoś, -(e)ś dorzuciło	dorzuciliście, -(e)ście dorzucili	dorzuciłyście, -(e)ście dorzuciły
	3rd	dorzucił	dorzuciła	dorzuciło	dorzucili	dorzuciły
	impersonal	dorzucono
conditional	1st	dorzuciłbym, bym dorzucił	dorzuciłabym, bym dorzuciła	dorzuciłobym, bym dorzuciło	dorzucilibyśmy, byśmy dorzucili	dorzuciłybyśmy, byśmy dorzuciły
	2nd	dorzuciłbyś, byś dorzucił	dorzuciłabyś, byś dorzuciła	dorzuciłobyś, byś dorzuciło	dorzucilibyście, byście dorzucili	dorzuciłybyście, byście dorzuciły
	3rd	dorzuciłby, by dorzucił	dorzuciłaby, by dorzuciła	dorzuciłoby, by dorzuciło	dorzuciliby, by dorzucili	dorzuciłyby, by dorzuciły
	impersonal	dorzucono by
imperative	1st	niech dorzucę			dorzućmy
	2nd	dorzuć			dorzućcie
	3rd	niech dorzuci			niech dorzucą
passive adjectival participle		dorzucony	dorzucona	dorzucone	dorzuceni	dorzucone
anterior adverbial participle		dorzuciwszy
verbal noun		dorzucenie

Further reading

• dorzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dorzucić in Polish dictionaries at PWN