doprosić

Polish

Etymology

From do- +‎ prosić.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈprɔ.ɕit͡ɕ/
• Rhymes: -ɔɕit͡ɕ
• Syllabification: do‧pro‧sić

Verb

doprosić pf (imperfective dopraszać)

1. (transitive, colloquial) to invite someone additionally
2. (reflexive with się, colloquial) to get someone to do something after asking them for a long time

Conjugation

Conjugation of doprosić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		doprosić
future tense	1st	doproszę			doprosimy
	2nd	doprosisz			doprosicie
	3rd	doprosi			doproszą
	impersonal	doprosi się
past tense	1st	doprosiłem, -(e)m doprosił	doprosiłam, -(e)m doprosiła	doprosiłom, -(e)m doprosiło	doprosiliśmy, -(e)śmy doprosili	doprosiłyśmy, -(e)śmy doprosiły
	2nd	doprosiłeś, -(e)ś doprosił	doprosiłaś, -(e)ś doprosiła	doprosiłoś, -(e)ś doprosiło	doprosiliście, -(e)ście doprosili	doprosiłyście, -(e)ście doprosiły
	3rd	doprosił	doprosiła	doprosiło	doprosili	doprosiły
	impersonal	doproszono
conditional	1st	doprosiłbym, bym doprosił	doprosiłabym, bym doprosiła	doprosiłobym, bym doprosiło	doprosilibyśmy, byśmy doprosili	doprosiłybyśmy, byśmy doprosiły
	2nd	doprosiłbyś, byś doprosił	doprosiłabyś, byś doprosiła	doprosiłobyś, byś doprosiło	doprosilibyście, byście doprosili	doprosiłybyście, byście doprosiły
	3rd	doprosiłby, by doprosił	doprosiłaby, by doprosiła	doprosiłoby, by doprosiło	doprosiliby, by doprosili	doprosiłyby, by doprosiły
	impersonal	doproszono by
imperative	1st	niech doproszę			doprośmy
	2nd	doproś			doproście
	3rd	niech doprosi			niech doproszą
passive adjectival participle		doproszony	doproszona	doproszone	doproszeni	doproszone
anterior adverbial participle		doprosiwszy
verbal noun		doproszenie

Further reading

• doprosić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• doprosić in Polish dictionaries at PWN