dokupić

Polish

Etymology

From do- +‎ kupić.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈku.pit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -upit͡ɕ
• Syllabification: do‧ku‧pić

Verb

dokupić pf (imperfective dokupywać or dokupować)

1. (transitive) to buy something extra
2. (transitive, card games) to take an additional card after the cards have been distributed to each participant in the game

Conjugation

Conjugation of dokupić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dokupić
future tense	1st	dokupię			dokupimy
	2nd	dokupisz			dokupicie
	3rd	dokupi			dokupią
	impersonal	dokupi się
past tense	1st	dokupiłem, -(e)m dokupił	dokupiłam, -(e)m dokupiła	dokupiłom, -(e)m dokupiło	dokupiliśmy, -(e)śmy dokupili	dokupiłyśmy, -(e)śmy dokupiły
	2nd	dokupiłeś, -(e)ś dokupił	dokupiłaś, -(e)ś dokupiła	dokupiłoś, -(e)ś dokupiło	dokupiliście, -(e)ście dokupili	dokupiłyście, -(e)ście dokupiły
	3rd	dokupił	dokupiła	dokupiło	dokupili	dokupiły
	impersonal	dokupiono
conditional	1st	dokupiłbym, bym dokupił	dokupiłabym, bym dokupiła	dokupiłobym, bym dokupiło	dokupilibyśmy, byśmy dokupili	dokupiłybyśmy, byśmy dokupiły
	2nd	dokupiłbyś, byś dokupił	dokupiłabyś, byś dokupiła	dokupiłobyś, byś dokupiło	dokupilibyście, byście dokupili	dokupiłybyście, byście dokupiły
	3rd	dokupiłby, by dokupił	dokupiłaby, by dokupiła	dokupiłoby, by dokupiło	dokupiliby, by dokupili	dokupiłyby, by dokupiły
	impersonal	dokupiono by
imperative	1st	niech dokupię			dokupmy
	2nd	dokup			dokupcie
	3rd	niech dokupi			niech dokupią
passive adjectival participle		dokupiony	dokupiona	dokupione	dokupieni	dokupione
anterior adverbial participle		dokupiwszy
verbal noun		dokupienie

Further reading

• dokupić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dokupić in Polish dictionaries at PWN