doczepić

Polish

Etymology

From do- +‎ czepić.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈt͡ʂɛ.pit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛpit͡ɕ
• Syllabification: do‧cze‧pić

Verb

doczepić pf (imperfective doczepiać)

1. (transitive) to hitch, to attach

Conjugation

Conjugation of doczepić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		doczepić
future tense	1st	doczepię			doczepimy
	2nd	doczepisz			doczepicie
	3rd	doczepi			doczepią
	impersonal	doczepi się
past tense	1st	doczepiłem, -(e)m doczepił	doczepiłam, -(e)m doczepiła	doczepiłom, -(e)m doczepiło	doczepiliśmy, -(e)śmy doczepili	doczepiłyśmy, -(e)śmy doczepiły
	2nd	doczepiłeś, -(e)ś doczepił	doczepiłaś, -(e)ś doczepiła	doczepiłoś, -(e)ś doczepiło	doczepiliście, -(e)ście doczepili	doczepiłyście, -(e)ście doczepiły
	3rd	doczepił	doczepiła	doczepiło	doczepili	doczepiły
	impersonal	doczepiono
conditional	1st	doczepiłbym, bym doczepił	doczepiłabym, bym doczepiła	doczepiłobym, bym doczepiło	doczepilibyśmy, byśmy doczepili	doczepiłybyśmy, byśmy doczepiły
	2nd	doczepiłbyś, byś doczepił	doczepiłabyś, byś doczepiła	doczepiłobyś, byś doczepiło	doczepilibyście, byście doczepili	doczepiłybyście, byście doczepiły
	3rd	doczepiłby, by doczepił	doczepiłaby, by doczepiła	doczepiłoby, by doczepiło	doczepiliby, by doczepili	doczepiłyby, by doczepiły
	impersonal	doczepiono by
imperative	1st	niech doczepię			doczepmy
	2nd	doczep			doczepcie
	3rd	niech doczepi			niech doczepią
passive adjectival participle		doczepiony	doczepiona	doczepione	doczepieni	doczepione
anterior adverbial participle		doczepiwszy
verbal noun		doczepienie

Further reading

• doczepić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• doczepić in Polish dictionaries at PWN