dociąg

Polish

Etymology

Deverbal from dociągać. First attested in the 19th century.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɔ.t͡ɕɔŋk/
• Rhymes: -ɔt͡ɕɔŋk
• Syllabification: do‧ciąg

Noun

dociąg m inan

1. (obsolete) act of introducing a certain amount of thick juice, effluent, clarification, or liqueur into a kier (Is there an English equivalent to this definition?)

Declension

Declension of dociąg

	singular	plural
nominative	dociąg	dociągi
genitive	dociągu	dociągów
dative	dociągowi	dociągom
accusative	dociąg	dociągi
instrumental	dociągiem	dociągami
locative	dociągu	dociągach
vocative	dociągu	dociągi

Further reading

• dociąg in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “dociąg”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 480