dożywocie

Polish

Etymology

From do- +‎ żywot +‎ -e.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔ.ʐɘˈvɔ.t͡ɕɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡ɕɛ
• Syllabification: do‧ży‧wo‧cie

Noun

dożywocie n

1. life sentence
2. (law) notarial contract ceding real estate in exchange for lifelong care

Declension

Declension of dożywocie

	singular
nominative	dożywocie
genitive	dożywocia
dative	dożywociu
accusative	dożywocie
instrumental	dożywociem
locative	dożywociu
vocative	dożywocie

Further reading

• dożywocie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dożywocie in Polish dictionaries at PWN