Jump to content

disjunctivus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

From disjungō (to disjoin) +‎ -īvus.

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

disjūnctīvus (feminine disjūnctīva, neuter disjūnctīvum); first/second-declension adjective

  1. Alternative form of disiunctivus

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative disjūnctīvus disjūnctīva disjūnctīvum disjūnctīvī disjūnctīvae disjūnctīva
genitive disjūnctīvī disjūnctīvae disjūnctīvī disjūnctīvōrum disjūnctīvārum disjūnctīvōrum
dative disjūnctīvō disjūnctīvae disjūnctīvō disjūnctīvīs
accusative disjūnctīvum disjūnctīvam disjūnctīvum disjūnctīvōs disjūnctīvās disjūnctīva
ablative disjūnctīvō disjūnctīvā disjūnctīvō disjūnctīvīs
vocative disjūnctīve disjūnctīva disjūnctīvum disjūnctīvī disjūnctīvae disjūnctīva

References

[edit]