disjunctivus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From disjungō (“to disjoin”) + -īvus.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /dis.i̯uːnkˈtiː.u̯us/, [d̪ɪs̠i̯uːŋkˈt̪iːu̯ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /dis.junkˈti.vus/, [d̪isjuŋkˈt̪iːvus]
Adjective
[edit]disjūnctīvus (feminine disjūnctīva, neuter disjūnctīvum); first/second-declension adjective
- Alternative form of disiunctivus
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | disjūnctīvus | disjūnctīva | disjūnctīvum | disjūnctīvī | disjūnctīvae | disjūnctīva | |
genitive | disjūnctīvī | disjūnctīvae | disjūnctīvī | disjūnctīvōrum | disjūnctīvārum | disjūnctīvōrum | |
dative | disjūnctīvō | disjūnctīvae | disjūnctīvō | disjūnctīvīs | |||
accusative | disjūnctīvum | disjūnctīvam | disjūnctīvum | disjūnctīvōs | disjūnctīvās | disjūnctīva | |
ablative | disjūnctīvō | disjūnctīvā | disjūnctīvō | disjūnctīvīs | |||
vocative | disjūnctīve | disjūnctīva | disjūnctīvum | disjūnctīvī | disjūnctīvae | disjūnctīva |
References
[edit]- “disjunctivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- disjunctivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.