Jump to content

discruciaturus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Future active participle of discruciō.

Participle

[edit]

discruciātūrus (feminine discruciātūra, neuter discruciātūrum); first/second-declension participle

  1. about to torture

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative discruciātūrus discruciātūra discruciātūrum discruciātūrī discruciātūrae discruciātūra
genitive discruciātūrī discruciātūrae discruciātūrī discruciātūrōrum discruciātūrārum discruciātūrōrum
dative discruciātūrō discruciātūrae discruciātūrō discruciātūrīs
accusative discruciātūrum discruciātūram discruciātūrum discruciātūrōs discruciātūrās discruciātūra
ablative discruciātūrō discruciātūrā discruciātūrō discruciātūrīs
vocative discruciātūre discruciātūra discruciātūrum discruciātūrī discruciātūrae discruciātūra