dinotus
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of dīnoscō.
Participle
[edit]dīnōtus (feminine dīnōta, neuter dīnōtum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dīnōtus | dīnōta | dīnōtum | dīnōtī | dīnōtae | dīnōta | |
| genitive | dīnōtī | dīnōtae | dīnōtī | dīnōtōrum | dīnōtārum | dīnōtōrum | |
| dative | dīnōtō | dīnōtae | dīnōtō | dīnōtīs | |||
| accusative | dīnōtum | dīnōtam | dīnōtum | dīnōtōs | dīnōtās | dīnōta | |
| ablative | dīnōtō | dīnōtā | dīnōtō | dīnōtīs | |||
| vocative | dīnōte | dīnōta | dīnōtum | dīnōtī | dīnōtae | dīnōta | |