dimicandus
Latin
[edit]Etymology
[edit]Future passive participle of dīmicō.
Participle
[edit]dīmicandus (feminine dīmicanda, neuter dīmicandum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dīmicandus | dīmicanda | dīmicandum | dīmicandī | dīmicandae | dīmicanda | |
| genitive | dīmicandī | dīmicandae | dīmicandī | dīmicandōrum | dīmicandārum | dīmicandōrum | |
| dative | dīmicandō | dīmicandae | dīmicandō | dīmicandīs | |||
| accusative | dīmicandum | dīmicandam | dīmicandum | dīmicandōs | dīmicandās | dīmicanda | |
| ablative | dīmicandō | dīmicandā | dīmicandō | dīmicandīs | |||
| vocative | dīmicande | dīmicanda | dīmicandum | dīmicandī | dīmicandae | dīmicanda | |