diductio
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From dīdūcō (“lead, draw apart; separate”) + -tiō.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /diːˈduk.ti.oː/, [d̪iːˈd̪ʊkt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /diˈduk.t͡si.o/, [d̪iˈd̪ukt̪͡s̪io]
Noun
[edit]dīductiō f (genitive dīductiōnis); third declension
- (rare) an expanding, separating
Declension
[edit]Third-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | dīductiō | dīductiōnēs |
genitive | dīductiōnis | dīductiōnum |
dative | dīductiōnī | dīductiōnibus |
accusative | dīductiōnem | dīductiōnēs |
ablative | dīductiōne | dīductiōnibus |
vocative | dīductiō | dīductiōnēs |
References
[edit]- “diductio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- diductio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.