demortuus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēmorior.

Participle

dēmortuus (feminine dēmortua, neuter dēmortuum); first/second-declension participle

1. departed

Declension

First/second-declension adjective.

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	dēmortuus	dēmortua	dēmortuum		dēmortuī	dēmortuae	dēmortua
genitive	dēmortuī	dēmortuae	dēmortuī		dēmortuōrum	dēmortuārum	dēmortuōrum
dative	dēmortuō	dēmortuae	dēmortuō		dēmortuīs
accusative	dēmortuum	dēmortuam	dēmortuum		dēmortuōs	dēmortuās	dēmortua
ablative	dēmortuō	dēmortuā	dēmortuō		dēmortuīs
vocative	dēmortue	dēmortua	dēmortuum		dēmortuī	dēmortuae	dēmortua

References

• “demortuus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• “demortuus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• demortuus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.