dejuratio
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /deː.i̯uːˈraː.ti.oː/, [d̪eːi̯uːˈräːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /de.juˈrat.t͡si.o/, [d̪ejuˈrät̪ː͡s̪io]
Noun
[edit]dējūrātiō f (genitive dējūrātiōnis); third declension
- Alternative form of dēiūrātiō
Declension
[edit]Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dējūrātiō | dējūrātiōnēs |
Genitive | dējūrātiōnis | dējūrātiōnum |
Dative | dējūrātiōnī | dējūrātiōnibus |
Accusative | dējūrātiōnem | dējūrātiōnēs |
Ablative | dējūrātiōne | dējūrātiōnibus |
Vocative | dējūrātiō | dējūrātiōnēs |
References
[edit]- “dejuratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dejuratio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.