dediticius
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /deː.diˈtiː.ki.us/, [d̪eːd̪ɪˈt̪iːkiʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /de.diˈti.t͡ʃi.us/, [d̪ed̪iˈt̪iːt͡ʃius]
Adjective
[edit]dēditīcius (feminine dēditīcia, neuter dēditīcium); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | dēditīcius | dēditīcia | dēditīcium | dēditīciī | dēditīciae | dēditīcia | |
genitive | dēditīciī | dēditīciae | dēditīciī | dēditīciōrum | dēditīciārum | dēditīciōrum | |
dative | dēditīciō | dēditīciae | dēditīciō | dēditīciīs | |||
accusative | dēditīcium | dēditīciam | dēditīcium | dēditīciōs | dēditīciās | dēditīcia | |
ablative | dēditīciō | dēditīciā | dēditīciō | dēditīciīs | |||
vocative | dēditīcie | dēditīcia | dēditīcium | dēditīciī | dēditīciae | dēditīcia |
Noun
[edit]dēditīcius m (genitive dēditīciī or dēditīcī); second declension
- prisoner of war
- captive (who has surrendered)
Declension
[edit]Second-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | dēditīcius | dēditīciī |
genitive | dēditīciī dēditīcī1 |
dēditīciōrum |
dative | dēditīciō | dēditīciīs |
accusative | dēditīcium | dēditīciōs |
ablative | dēditīciō | dēditīciīs |
vocative | dēditīcie | dēditīciī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
[edit]- “dediticius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dediticius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dediticius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.