Jump to content

dca

From Wiktionary, the free dictionary
See also: DCA

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Old Czech dci. First attested in the 15th century. Doublet of córa, an inherited form.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /tt͡sa/
  • IPA(key): (15th CE) /tt͡sa/

Noun

[edit]

dca f

  1. daughter
    Synonym: córa
    • 1930 [c. 1455], “Gen”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)[1], 11, 29:
      Gymyø zoni Abramowy bilo *Sanay, a Nachorowi zoni gymyø bilo Melcha, *tzcza Aaronowa (Melcha, filia Aran)
      [Jimię żony Abramowy było Saraj, a Nachorowy żony jimię było Melcha, dca Aaronowa (Melcha, filia Aran)]
      The name of Abram's wife was Sarai; and the name of Nahor's wife, Milcah, the daughter of Haran.

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “dca”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN