dýrð

See also: dýrd

Icelandic

Etymology

From Old Norse dýrð, from Proto-Germanic *diuriþō. Cognates include Faroese dýrd and Swedish dyrd.

Pronunciation

• IPA^(key): /tirð/
• Rhymes: -irð

Noun

dýrð f (genitive singular dýrðar, nominative plural dýrðir)

1. glory, splendor

Declension

Declension of dýrð (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	dýrð	dýrðin	dýrðir	dýrðirnar
accusative	dýrð	dýrðina	dýrðir	dýrðirnar
dative	dýrð	dýrðinni	dýrðum	dýrðunum
genitive	dýrðar	dýrðarinnar	dýrða	dýrðanna

Related terms

• dýr (“expensive”)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *diuriþō. Equivalent to dýrr (“dear, valuable”) + -ð (“abstract noun suffix”).

Noun

dýrð

1. glory
   • 1200s, Old Norwegian Homily Book (AM 619 4to.), Luke 2:14

     Dyrð sé guði á himnum, ok á jörðu friðr mönnum, er gott vilja.

     Glory to God in the highest, and on earth peace to men of good will.

Declension

Declension of dýrð (strong i-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	dýrð	dýrðin	dýrðir	dýrðirnar
accusative	dýrð	dýrðina	dýrðir	dýrðirnar
dative	dýrð	dýrðinni	dýrðum	dýrðunum
genitive	dýrðar	dýrðarinnar	dýrða	dýrðanna

Related terms

• dýrr (“dear, valuable”)

Descendants

• Icelandic: dýrð
• Faroese: dýrd
• Swedish: dyrd
• Old Gutnish: dyrþ
• ⇒ Norwegian Nynorsk: dyrdestein