díoth

Irish

Etymology 1

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

díoth m (genitive singular díotha, nominative plural díothanna)

1. stinging sensation, twinge; thrill

Declension

Declension of díoth (third declension)

bare forms case singular plural nominative díoth díothanna vocative a dhíoth a dhíothanna genitive díotha díothanna dative díoth díothanna forms with the definite article case singular plural nominative an díoth na díothanna genitive an díotha na ndíothanna dative leis an díoth don díoth leis na díothanna

Etymology 2

See díth.

Noun

díoth f pl

1. genitive plural of díth (“loss; deprivation, destruction; want, lack; need, requirement”)

Etymology 3

See díothaigh.

Verb

díoth (present analytic díothann, future analytic díothfaidh, verbal noun díothadh, past participle díota)

1. (transitive) Alternative form of díothaigh (“destroy, eliminate; annihilate, exterminate”)

Conjugation

conjugation of díoth (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	díothaim	díothann tú; díothair†	díothann sé, sí	díothaimid	díothann sibh	díothann siad; díothaid†	a dhíothann; a dhíothas / a ndíothann*	díotar
	past	dhíoth mé; dhíothas	dhíoth tú; dhíothais	dhíoth sé, sí	dhíothamar; dhíoth muid	dhíoth sibh; dhíothabhair	dhíoth siad; dhíothadar	a dhíoth / ar dhíoth*	díothadh
	past habitual	dhíothainn / ndíothainn‡‡	dhíotá / ndíotᇇ	dhíothadh sé, sí / ndíothadh sé, s퇇	dhíothaimis; dhíothadh muid / ndíothaimis‡‡; ndíothadh muid‡‡	dhíothadh sibh / ndíothadh sibh‡‡	dhíothaidís; dhíothadh siad / ndíothaidís‡‡; ndíothadh siad‡‡	a dhíothadh / a ndíothadh*	dhíotaí / ndíota퇇
future		díothfaidh mé; díothfad	díothfaidh tú; díothfair†	díothfaidh sé, sí	díothfaimid; díothfaidh muid	díothfaidh sibh	díothfaidh siad; díothfaid†	a dhíothfaidh; a dhíothfas / a ndíothfaidh*	díothfar
conditional		dhíothfainn / ndíothfainn‡‡	dhíothfá / ndíothfᇇ	dhíothfadh sé, sí / ndíothfadh sé, s퇇	dhíothfaimis; dhíothfadh muid / ndíothfaimis‡‡; ndíothfadh muid‡‡	dhíothfadh sibh / ndíothfadh sibh‡‡	dhíothfaidís; dhíothfadh siad / ndíothfaidís‡‡; ndíothfadh siad‡‡	a dhíothfadh / a ndíothfadh*	dhíothfaí / ndíothfa퇇
subjunctive	present	go ndíotha mé; go ndíothad†	go ndíotha tú; go ndíothair†	go ndíotha sé, sí	go ndíothaimid; go ndíotha muid	go ndíotha sibh	go ndíotha siad; go ndíothaid†	—	go ndíotar
	past	dá ndíothainn	dá ndíotá	dá ndíothadh sé, sí	dá ndíothaimis; dá ndíothadh muid	dá ndíothadh sibh	dá ndíothaidís; dá ndíothadh siad	—	dá ndíotaí
imperative		díothaim	díoth	díothadh sé, sí	díothaimis	díothaigí; díothaidh†	díothaidís	—	díotar
verbal noun		díothadh
past participle		díota

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation

Mutated forms of díoth

radical	lenition	eclipsis
díoth	dhíoth	ndíoth

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “díoth”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• “twinge”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013–2025