czysło

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *čislo. By surface analysis, czyść +‎ -dło. First attested in the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /t͡ʃʲɨsɫɔ/
• IPA^(key): (15^th CE) /t͡ʃʲɨsɫɔ/

Noun

czysło n

1. (attested in Lesser Poland) number
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[1], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 38, 6:

     Ziawon vczin mne, gospodne, konecz moy i czislo dnow mogich (numerum dierum meorum), ktore iest

     [Zjawion uczyń mnie, Gospodnie, koniec moj i czysło dniow mojich (numerum dierum meorum), ktore jest]

Derived terms

(adverbs):

• nad czysło

(numerals):

• bez czysła

(verbs):

• nie jest czysła impf

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “czysło”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN