czeran

Old Polish

Alternative forms

• czran, czrzan, trzan

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *čẽrnъ. First attested in 1248.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /t͡ʃʲɛra(ː)n/
• IPA^(key): (15^th CE) /t͡ʃʲɛran/, /t͡ʃʲɛrɒn/

Noun

czeran m animacy unattested (related adjective czrzonowy)

1. pan, especially one for brewing salt
   • 1874 [1248], Monumenta Medii Aevi Historica res gestas Poloniae illustrantia. Pomniki Dziejowe Wieków Średnich do objaśnienia rzeczy polskich służące‎^[1], volume IX, page 79:

     In ipsa Bochnia unum caldar, quod vlg. chran nominatur

     [In ipsa Bochnia unum caldar, quod vlg. czran nominatur]

Descendants

• Polish: trzon
  • → Czech: třeň
• Silesian: strzōn

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “(trzon) czeran, czran, czrzan, trzan”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN