czasownik posiłkowy

Polish

Etymology

Literally, “auxiliary verb”.

Pronunciation

• IPA^(key): /t͡ʂaˈsɔv.ɲik pɔ.ɕiwˈkɔ.vɘ/

• Audio:

  (file)

• Syllabification: cza‧sow‧nik po‧sił‧ko‧wy

Noun

czasownik posiłkowy m inan

1. (grammar) auxiliary verb (verb that accompanies the main verb in a clause in order to make distinctions in tense, mood, voice, or aspect)

Declension

Declension of czasownik posiłkowy

	singular	plural
nominative	czasownik posiłkowy	czasowniki posiłkowe
genitive	czasownika posiłkowego	czasowników posiłkowych
dative	czasownikowi posiłkowemu	czasownikom posiłkowym
accusative	czasownik posiłkowy	czasowniki posiłkowe
instrumental	czasownikiem posiłkowym	czasownikami posiłkowymi
locative	czasowniku posiłkowym	czasownikach posiłkowych
vocative	czasowniku posiłkowy	czasowniki posiłkowe

Further reading

• czasownik posiłkowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• czasownik posiłkowy in Polish dictionaries at PWN