criminator
Appearance
English
[edit]Noun
[edit]criminator (plural criminators)
- One who criminates.
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /kriː.miˈnaː.tor/, [kriːmɪˈnäːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kri.miˈna.tor/, [krimiˈnäːt̪or]
Noun
[edit]crīminātor m (genitive crīminātōris, feminine crīminātrīx); third declension
Declension
[edit]Third-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | crīminātor | crīminātōrēs |
genitive | crīminātōris | crīminātōrum |
dative | crīminātōrī | crīminātōribus |
accusative | crīminātōrem | crīminātōrēs |
ablative | crīminātōre | crīminātōribus |
vocative | crīminātor | crīminātōrēs |
References
[edit]- “criminator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “criminator”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- criminator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.