críoch

See also: crìoch

Irish

Etymology

From Middle Irish crích (“boundary, limit, end”) (compare Scottish Gaelic crìoch).

Pronunciation

• IPA^(key): /cɾʲiːx/
• (Cois Fharraige) IPA^(key): /cɾʲiəx/

Noun

críoch f (genitive singular críche, nominative plural críocha)

1. limit; boundary
   1. terminal point
2. region, territory
3. end; completion, conclusion; fulfilment, settlement
4. furrow
5. purpose

Declension

Declension of críoch (second declension)

bare forms case singular plural nominative críoch críocha vocative a chríoch a chríocha genitive críche críoch dative críoch crích (in certain phrases) críocha forms with the definite article case singular plural nominative an chríoch na críocha genitive na críche na gcríoch dative leis an gcríoch don chríoch leis na críocha

Derived terms

• ardchríoch
• bailchríoch (“finishing touch”)
• Críoch Lochlann (“Scandinavia”)
• críoch-cheol (“finale”)
• críochaigh (“demarcate”, transitive verb)
• dea-chríoch (“good end; happy outcome”)
• droch-chríoch (“bad end, badly reduced state”)
• eachtarchríoch
• fótaichríoch
• i gcrích (“to completion”)
• imeallchríoch (“border, frontier”)
• ísealchríoch
• mórchríoch

 

Related terms

• coigríoch (“foreign country”)
• críochnaigh (“finish”, verb)

Verb

críoch

1. Alternative form of críochaigh

Mutation

Mutated forms of críoch

radical	lenition	eclipsis
críoch	chríoch	gcríoch

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “críoch”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• “end”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013–2024