convivator
Appearance
Latin
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /kon.u̯iːˈu̯aː.tor/, [kɔnu̯iːˈu̯äːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.viˈva.tor/, [koɱviˈväːt̪or]
Etymology 1
[edit]convīvor (“to feast, host a forest”) + -tor
Noun
[edit]convīvātor m (genitive convīvātōris); third declension
Declension
[edit]Third-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | convīvātor | convīvātōrēs |
genitive | convīvātōris | convīvātōrum |
dative | convīvātōrī | convīvātōribus |
accusative | convīvātōrem | convīvātōrēs |
ablative | convīvātōre | convīvātōribus |
vocative | convīvātor | convīvātōrēs |
Etymology 2
[edit]See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
[edit]convīvātor
References
[edit]- “convivator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “convivator”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- convivator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.