contrarium
Appearance
Latin
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /konˈtraː.ri.um/, [kɔn̪ˈt̪räːriʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /konˈtra.ri.um/, [kon̪ˈt̪räːrium]
Adjective
[edit]contrārium
- inflection of contrārius:
Noun
[edit]contrārium n (genitive contrāriī or contrārī); second declension
Declension
[edit]Second-declension noun (neuter).
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | contrārium | contrāria |
genitive | contrāriī contrārī1 |
contrāriōrum |
dative | contrāriō | contrāriīs |
accusative | contrārium | contrāria |
ablative | contrāriō | contrāriīs |
vocative | contrārium | contrāria |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
[edit]- “contrarium”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- “contrarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- contrarium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) in an opposite direction: in contrarium; in contrarias partes
- (ambiguous) in an opposite direction: in contrarium; in contrarias partes