contrarietas
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]contrārius + -tās
Noun
[edit]contrārietās f (genitive contrārietātis); third declension
Declension
[edit]Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | contrārietās | contrārietātēs |
Genitive | contrārietātis | contrārietātum |
Dative | contrārietātī | contrārietātibus |
Accusative | contrārietātem | contrārietātēs |
Ablative | contrārietāte | contrārietātibus |
Vocative | contrārietās | contrārietātēs |
Descendants
[edit]- Catalan: contrarietat
- French: contrariété
- Galician: contrariedade
- Italian: contrarietà
- Occitan: contrarietat
- Portuguese: contrariedade
- Romanian: contrarietate
- Spanish: contrariedad
References
[edit]- “contrarietas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- contrarietas in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- contrarietas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- contrarietas in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016