contionatus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of cōntiōnor.
Participle
[edit]cōntiōnātus (feminine cōntiōnāta, neuter cōntiōnātum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | cōntiōnātus | cōntiōnāta | cōntiōnātum | cōntiōnātī | cōntiōnātae | cōntiōnāta | |
genitive | cōntiōnātī | cōntiōnātae | cōntiōnātī | cōntiōnātōrum | cōntiōnātārum | cōntiōnātōrum | |
dative | cōntiōnātō | cōntiōnātae | cōntiōnātō | cōntiōnātīs | |||
accusative | cōntiōnātum | cōntiōnātam | cōntiōnātum | cōntiōnātōs | cōntiōnātās | cōntiōnāta | |
ablative | cōntiōnātō | cōntiōnātā | cōntiōnātō | cōntiōnātīs | |||
vocative | cōntiōnāte | cōntiōnāta | cōntiōnātum | cōntiōnātī | cōntiōnātae | cōntiōnāta |