Jump to content

contempturus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Future active participle of contemnō.

Participle

[edit]

contemptūrus (feminine contemptūra, neuter contemptūrum); first/second-declension participle

  1. about to scorn, despise

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative contemptūrus contemptūra contemptūrum contemptūrī contemptūrae contemptūra
genitive contemptūrī contemptūrae contemptūrī contemptūrōrum contemptūrārum contemptūrōrum
dative contemptūrō contemptūrae contemptūrō contemptūrīs
accusative contemptūrum contemptūram contemptūrum contemptūrōs contemptūrās contemptūra
ablative contemptūrō contemptūrā contemptūrō contemptūrīs
vocative contemptūre contemptūra contemptūrum contemptūrī contemptūrae contemptūra